Wij Nederlanders leven in een democratische samenleving! Vrijheid en gelijkheid staan hoog in het vaandel, maar in de sport is de gelijkheid nog ver te zoeken (Prange, 2019).
Het probleem dat vrouwen en mannen niet gelijk verdienen in de sportwereld is geen nieuws. Het is namelijk een probleem dat al tientallen jaren speelt. Alhoewel het verschil tussen de verdienste van mannen en vrouwen afneemt is het nog steeds zo dat 17% van de vrouwelijke sporters minder betaald krijgen dan de mannen. Daarbij laten sportvrouwen steeds meer van zich horen en boeken zij steeds meer vooruitgang (Bosgraaf, z.d.). Tijd voor verandering dus! Er moet geschopt worden tegen het neerbuigende gedrag op vrouwensport en de verdienste hiervan. Vandaar de stelling: mannen en vrouwen moeten gelijk verdienen in de sportwereld.
Werk jij harder?
Het eerste argument dat pleit voor de gelijkheid tussen de verdiensten is dat mannen en vrouwen evenveel doen op het gebied van uren en trainingsarbeid (Butter, 2019). Als we kijken naar het wereldkampioenschap van vrouwenvoetbal zie je dat dezelfde landen, hetzelfde speelschema, het gras even groen is en de spelers, of het nu de mannen of vrouwen zijn, hetzelfde spel spelen. Het enige verschil is dat de vrouwen bij lange na nog niet evenveel verdienen als de mannen (NOS Nieuws, 2017).
Twee wedstrijden tegelijk
Het tweede argument is dat veel vrouwelijke sporters nauwelijks genoeg verdienen om van te leven (Bosgraaf, z.d.). Naast het sporten moeten zij nog ander werk zoeken om elke maand rond te komen. Veel mannen verdienen wel genoeg om maandelijks rond te komen. Vrouwen moeten zich dus focussen op twee werkgebieden, waardoor de vrouwen mogelijk minder goed presteren in de sport. Mannen en vrouwen worden in dit opzicht niet gelijk behandeld, waarbij de vrouw in het nadeel is.
Ieder op zijn eigen manier!
Er wordt ook wel gezegd dat mannen meer betaald krijgen voor hun sportprestaties, omdat zij fysiek sterker en sneller zijn dan de sportvrouwen. Zo is de sport ook ontwikkeld voor mannen, juist om die snelheid en kracht te tonen. Echter worden de verschillen in de prestaties tussen mannen en vrouwen steeds kleiner door de professionalisering van de vrouwensport. Daarbij is fysieke kracht niet het enigste onderdeel van sport. Zo heb je meerdere elementen die hier een rol in spelen, zoals identificatie, techniek, tactiek, volharding, incasseringsvermogen, teamgeest, brille, schoonheid en competitie (Bosgraaf, z.d.).
Wie moet hier voor gaan zorgen?
De overheid verzorgt de financiële voorzieningen voor (top)sporters (Rijksoverheid, z.d.). Het is dus van belang dat de overheid bereikt wordt om de verandering voor gelijke verdiensten tussen mannelijke en vrouwelijke sporters te realiseren. Dit wil ik doen door vrouwelijke topsporters aan het woord te laten op hun social media kanalen, zoals bijvoorbeeld profvoetbalster Lieke Martens of oud hockeyster Fatima Moreira de Melo. Maar ook vrouwelijke sporters die niet op het allerhoogste niveau sporten. Hopelijk krijgen we dan maatschappelijke aandacht, waardoor het probleem besproken wordt in de politiek.
Conclusie
Stap bij stap komen we steeds dichterbij gelijkspel tussen de mannelijke- en vrouwelijke sporters. Voor de verdiensten werken de sporters allemaal even hard op hun eigen manier. Daarbij ontstaat er een domino effect omdat de vrouw niet genoeg verdient, met als eindkomst een slechtere prestatie voor de sport. Het fysieke verschil tussen mannen en vrouwen is geen reden voor mindere verdiensten, zo zijn er meerdere elementen in de sport waarin vrouwen beter kunnen zijn.